Σε άφησα στα τέλη του 2013 με την υπόσχεση ότι αυτό το story δεν είναι το story μιας drama queen αλλά ένα story για υγεία σε όλα τα επίπεδα!
Που λες…
Στο τέλος του 2013 βρίσκομαι σε ριζικές αλλαγές. Τελειώνω τη σχολή μου και ξέρεις παθαίνω την κρίση του “τώρα τι κάνουμε?”
Αρχίζω να ψάχνομαι κι ως γνωστόν όποιος ψάχνει, βρίσκει! Αποφασίζω να επενδύσω χρόνο, χρήμα και ενέργεια σε κάτι που είναι παντελώς έξω από τα νερά μου, μπας και κάνοντας κάτι διαφορετικό αλλάξω κάτι στη ζωή μου!
Κάπως έτσι έρχεται το πρώτο βήμα υγείας: επιλέγω να περνάω χρόνο με νέα άτομα που ταιριάζουμε στις ιδέες αλλά έχουμε πολύ διαφορετική καθημερινότητα. Και… ΔΕΝ ΚΑΠΝIΖΟΥΝ & ΔΕΝ ΞΕΝΥΧΤAΝΕ!
Τσουπ! Ως τα μέσα του 2014 έχω μειώσει δραματικά το τσιγάρο!
Παράλληλα η επένδυση που έκανα με φέρνει σε μια κατάσταση συνεχόμενων ταξιδιών, γνωριμιών και αυτοαναζήτησης, αυτοβελτίωσης.
Κάτι σε φάση eat, pray and love?
Μέχρι τις αρχές του 2015 κάνω μόνο το eat και το pray και το 2015 έρχεται και το love (τι περίμενες, να μην έχει κ λίγο έρωτα το story?)
Ε και το Love μου δείχνει πώς μπορώ να είμαι υπεύθυνη 100% για ότι συμβαίνει στη ζωή μου… Για ΟΛΑ! Άρα και για το σώμα και την υγεία μου!
Μέχρι να έρθει το 2016 έχω κόψει εντελώς το κάπνισμα, έχω χάσει 5 κιλά και νιώθω πιο όμορφη από ποτέ!
Εσύ που είσαι ρομαντικός σιγοτραγουδάς “Φταίει ο έρωτας”, εγώ που είμαι πιο πρακτική θα σου πω, πως “φταίει” η αλλαγή οπτικής. Σε εκείνη τη φάση της ζωής μου έχω επιλέξει να είμαι παίχτρια στο παιχνίδι της ζωής μου κι όχι μια απλή θεατής.
Ένας χρόνος ακόμα κι αργά αλλά σταθερά χάνω άλλα 3 κιλά! Χωρίς καμία δίαιτα, καμία διατροφή, καμία έκπτωση! Απλά σταμάτησα να επιλέγω τροφές που με έκαναν να πέφτω ενεργειακά. Σταμάτησα να μου αρέσει να ξυπνάω το πρωί σκασμένη από το χθεσινοβραδινό φαγητό. Και το έκανα χωρίς κάποιο πλάνο… Ήθελα απλά να αισθάνομαι καλά!
Είμαι σίγουρη όμως ότι μπορώ καλύτερα!
Πριν μας αφήσει λοιπόν το 2016 επιλέγω να αλλάξω μια τοξική κατάσταση στην οποία βρισκόμουν κ για λόγους βολικότητας δεν την άλλαζα. Σου θυμίζει κάτι? Είναι μήπως τα κιλά, το τσιγάρο, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, ο λάθος σύντροφος, η αρνητική φίλη ή το junk food μια κατάσταση τοξική που όμως είναι βολική?
Η δική μου κατάσταση ήταν ότι ζούσα σε συνθήκες και καθημερινότητα φοιτητή ενώ ένιωθα ότι θέλω να είμαι πιο ήρεμη και σταθερή πια!
Έτσι το 2017 με βρίσκει πίσω στο πατρικό μου όπου κι επιλέγω να δεσμευτώ σε κάτι On Air(έκανα ραδιόφωνο τότε): “το καλοκαίρι θα σκάσω μύτη κορμάρα” λέω… και κλαίω!
Γέλασε κι ο κόσμος. Θύμωσα εγώ! Πώς μπορεί Νίκη να γίνει αυτό? Αφού πλέον έχεις χάσει όσα κιλά ήταν δυνατόν να χάσεις?
Μία ή λύση. Η χειρότερη!
Γυμναστική!
Θέλω να σου πω ότι η σχέση μου για 25 χρόνια με τη γυμναστική ήταν περιστασιακότατη. Δεν τα βρίσκαμε ρε παιδί μου! Δεν ταιριάζαμε…
2 μήνες γιόγκα! Τι να μου κάνει η θεραπευτική γιόγκα στο τμήμα με τους σαραντάριδες, όμως? (αν είσαι 40+ και κάνεις γιόγκα, προσκυνώ!)
Ζητάω λοιπόν από μία στενή φίλη, να με αναλάβει με personal και για την ακρίβεια της ζητάω να μη δείξει έλεος ότι κι αν κάνω/πω!
Στα μισά του 2017 πίστευα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αγαπήσω τελικά ποτέ τη γυμναστική.
Έρχεται όμως η άνοιξη και μαζί με αυτήν έρχονται τα πρώτα θετικά σχόλια σχετικά με το κορμί μου. Κοίτα να δεις που είχε αποτέλεσμα! Κοίτα να δεις που χωρίς να χάνω κιλά κατεβαίνω νούμερα!
Λες να μου φαινόταν λίγο καλύτερα η γυμναστική? Όχι ακόμα. Τουλάχιστον όμως είχα πια λόγο για να μην παραιτηθώ!
Το καλοκαίρι του 2017 (μαγικά) βγήκα στην παραλία χωρίς να με νοιάζει πώς πρέπει να καθίσω για να μην πετάξουν τα ψωμάκια. Δε με ένοιαζε αν έχω κυτταρίτιδα ή αν είμαι πρησμένη επειδή είχα το θράσος να φάω νωρίτερα! Δε με αφορούσε το πώς δείχνω για πρώτη φορά στη ζωή μου!
ΌΧΙ γιατί αδιαφορούσα ή εθελοτυφλουσα, αλλά γιατί ήμουν σίγουρη ότι έχω κάνει ότι καλύτερο μπορούσα.
Ο λόγος? Όταν ήρθε πια το αποτέλεσμα, το μυαλό μου είχε χτίσει τόση πίστη, αγάπη κι αυτοπεποίθηση για το κορμί μου, που πια δε με ένοιαζε ούτε το αποτέλεσμα! Με ένοιαζε ότι ήμουν “σωστή” με τον εαυτό μου.
Επόμενη κ τελευταία μαγεία ήρθε το 2018. Η φίλη και προπονήτρια μου πια έχει άλλες υποχρεώσεις και δεν έχει τον ίδιο χρόνο να είναι πάνω από το κεφάλι μου. Σήμερα όμως εγώ κλείνω 1 χρόνο με τη γυμναστική στη ζωή μου και πλέον την αγαπώ(μη φανταστείς κάνα τρελό πάθος σαν αυτά του κεραυνοβόλου έρωτα. Είναι αγάπη σαν αυτήν της συνειδητοποιημένης επιλογής να αγαπάς, σε μια μακροχρόνια σχέση). Δεν χρειάζομαι κάποιον να με ελέγχει για να κάνω αυτό που αγαπώ.
Τις εβδομάδες που γυμνάζομαι έχω περισσότερη ενέργεια. Τις εβδομάδες που κάνω αποτοξίνωση νιώθω μεγαλύτερη διαύγεια!
Σήμερα μετά από 10 χρόνια είμαι απόλυτα συμφιλιωμένη με το κορμί μου και τις ανάγκες του! Δεν χάνω 1 ώρα να αλλάζω ρούχα για να βρω τι θα βάλω και δε νιώθω τύψεις όταν φάω κάτι “λάθος”.
Πριν λίγες μέρες πέτυχα να γίνω για πρώτη φορά εθελόντρια αιμοδότρια. Ο λόγος που δεν το κατάφερνα παλιότερα ήταν γιατί το κορμί μου δεν αντέχε να δώσει αίμα, έτσι όπως το μεγαχειριζομουν. Είχα κάθε φορά υπόταση.
Έχω ακόμα δρόμο στον τομέα της αποτοξίνωσης. Έχω όμως πίστη ότι μπορώ να τα κάνω όλα, αρκεί να το επιλέξω!
Αυτός ο ξενιστής που με φιλοξενεί για 26 χρόνια κ θα με φιλοξενεί για άλλα 126(ιδανικά ) οφείλει να χαίρει απόλυτου σεβασμού από μεριάς μου.
Είναι δίκαιο… Κ είμαι ζυγός!
Σ’ευχαριστώ που διάβασες άλλο ένα life story! Ελπίζω να απέκτησε αξία ο χρόνος που αφιέρωσες σε αυτό. Είτε το απολαύσες, είτε όχι, άσε μου τα σχόλια σου και τις σκέψεις σου! Μέχρι το επόμενο life story…Φιλιά Νίκη
3 comments
Αν και μεγάλωσα μέσα στα γυμναστήρια με ιδανικό βάρος (σε σχέση με το ύψος μου), πριν τις εγκυμοσύνες μου ένιωθα “ατελής” σε ότι αφορά στα κιλά μου! Τα πρότυπα των ΜΜΕ με έκαναν να κρίνω πολύ αυστηρά το σώμα μου. Τόσο αυστηρά που ένιωθα μεγάλο κόμπλεξ με αποτέλεσμα να μην τολμώ να βγω στην παραλία με μπικίνι, αν και είχα ιδανικες αναλογίες,δεν είχα κιλά, κυτταριτιδα ή ψωμάκια !!!
Μετά την πρώτη εγκυμοσύνη επανήλθα σύντομα στα κιλά μου και επιτέλους στα “συγκαλά” μου!!!
Μήπως λοιπόν κρίνετε πολύ αυστηρά τις αναλογίες σας λόγω των πρότυπων που μας περνάνε;
Συμφωνώ απόλυτα σε σχέση με την αποτοξίνωση , την γυμναστική και φυσικά την υγιεινή διατροφή!!!
Το σώμα μας είναι το δεύτερο αν οχι πρώτο πράγμα που χρειάζεται να προσέχουμε και όμως του συμπεριφερομαστε τοσο ασχημα μερικές φορες. Υπάρχει τοσο μεγάλη έλλειψη αγάπης για το σωμα μας και τοσο μεγάλη σύγκριση προς ολα τα υπόλοιπα διαφορετικα. Εισαι υπέροχη που καταφερες να αγαπήσεις το σωμα σου.
Άσχημες συμπεριφορές πάντα θα υπάρχουν γιατί είμαστε άνθρωποι. Το θέμα είναι να είναι λίγες! Ευχαριστώ <3 <3 <3