Η έλλειψη ουσιαστικής, βαθιάς επικοινωνίας και προσοχής είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους διαζυγίου, κακής σχέσης γονιού-παιδιού, επαγγελματικής αποτυχίας και διάλυσης οποιουδήποτε είδους σχέσης.
Ακόμα όμως… Δεν ακούμε!
Το Lifestory μου σχετικά με την ουσιαστική “ακοή” έχει περάσει από πολλά στάδια!
Βασικά τα ‘χω κάνει όλα…
Έχει συμβεί να μου μιλήσεις και να νιώσω 100% όπως νιώθεις κι έχει συμβεί την άλλη μέρα να σε ρωτήσω αυτό που μου έλεγες την προηγούμενη.
Έχει συμβεί να μπορώ να σου επαναλάβω επί λέξη όσα μου είπες κι έχει συμβεί να θυμάμαι μόλις την πρώτη λέξη σου.
Κάποιοι μου λένε ότι είμαι πολύ καλή στο να ακούω και κάποιοι θα μου φωνάξουν “δε μ’ακούς”!
Αυτό το άρθρο όμως, ξεκίνησε από κάποια προσωπικά μου παράπονα και καθότι μου πήρε κάποιες μέρες να το ολοκληρώσω μπόρεσα να δω τις ευθύνες μου.
Τα παράπονα μου;
Σου μιλάω και μπορεί να κοιτάς το κινητό, να κανείς scroll down, να απαντάς στο τηλέφωνο, να γράφεις μήνυμα (οτιδήποτε έχει να κάνει με το κινητό).
Σου μιλάω και μπορεί να μη με κοιτάς.
Σου μιλάω κι όταν έρθει η ώρα να ρωτήσω κάτι δεν απαντάς γιατί δεν άκουσες την ερώτηση.
Σου μιλάω και μπορεί εσύ να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτά που σου είπα.
Πολλά δυστυχώς, τα παραδείγματα της έλλειψης προσοχής!
Είμαι σίγουρη, ότι μπορεί να ‘χεις κι εσύ ανάλογα παράπονα από μένα…
Δυστυχώς, η διάσπαση προσοχής στη σημερινή καθημερινότητα είναι πιο εύκολη κι από τον ύπνο!
Το θέμα όμως είναι ότι κάθε φορά που δε σε προσέχω, δε σε σέβομαι και το ίδιο ισχύει και για σένα.
Αυτά ήταν τα παράπονα – Ώρα για τις ευθύνες:
Είναι δυνατόν να προσπαθώ να μιλήσω σε έναν άνθρωπο που ασχολείται με κάτι άλλο; Όχι φυσικά…
Σου δηλώνω ξεκάθαρα ότι θέλω να σου μιλήσω, σέβομαι το γεγονός ότι εκείνη την ώρα ασχολείσαι με κάτι άλλο και σε περιμένω. Έτσι σέβομαι εμένα και σε “αναγκάζω” να με σεβαστείς κι εσύ. Εφόσον δεν το κάνεις, είσαι μπίπης, το αναγνωρίζω κι είμαι έρμαιο του εαυτού μου αν συνεχίζω να προσπαθώ!
Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες. Δε γίνεται να περιμένω να με προσέξεις, την ώρα που σε απασχολεί κάτι άλλο (βασικά γίνεται – όμως είναι δική σου επιλογή το αν θα το κάνεις κι είναι αδύνατο να στο επιβάλλω). Οπότε, αν την ώρα που εγώ θέλω να σου πω, εσύ ακόμα σκέφτεσαι το λογαριασμό της ΔΕΗ, που μόλις έφτασε, και δε με κοιτάς καν στα μάτια, ποιός από τους δύο αγνοεί τον άλλον;
Η εύκολη απάντηση είναι εσύ, η δύσκολη είναι και οι δύο! Εσύ, γιατί δε μπορείς να εστιάσεις στο παρόν σου (στην προκειμένη σε μένα που σου μιλάω) κι εγώ, γιατί με νοιάζει μόνο ο εαυτός μου και δε δείχνω κατανόηση στο θέμα σου. Κοινώς, δεν ακούει κανείς κανέναν.
Γι’ άλλη μια φορά, το θέμα έρχεται στις προτεραιότητες. Τι είναι προτεραιότητα μου; Το θέμα που με απασχολεί; Το κινητό μου; Το τρελό αγόρι που περνάει; Εσύ;
Εκεί τελειώνουν όλα για μένα. Αν είσαι προτεραιότητα μου σε ακούω! Μπορεί να χαζολογήσω καμία φορά, αλλά αν νιώσω ότι υπάρχει σοβαρότητα από μεριάς σου θα παγώσουν όλα για να σε ακούσω.
Το ίδιο πιστεύω και για σένα! Αν είμαι ιπροτεραιότητα σου, θα μου δώσεις προσοχή.
Θα μου πεις… “Εγώ μπορώ να κάνω scroll down και να σε ακούω παράλληλα!”
Όχι, δε μπορείς! Ή σ’ εμένα ή στο κινητό σου θα δίνεις μεγαλύτερη βαρύτητα και στο τέλος σε τίποτα από τα δύο δε θα δίνεις το 100% της προσοχής σου.
Μη με παρεξηγήσεις… Δεν αναφέρομαι στην περίπτωση που πλένω τα δόντια μου, αλλάζω ρούχα, κάνω καφέ κ.ο.κ και παράλληλα μιλάμε. Ισχύει, ότι υπάρχει η δυνατότητα να κάνεις δύο πράγματα παράλληλα. Όχι όμως δύο πράγματα που απαιτούν και τα δύο πνευματική προσοχή. Κι ακόμα και στο επίπεδο των μηχανικών κινήσεων, όπως το να ντύνεσαι… αν παρατηρήσεις, ακόμα και στην τηλεόραση αν ακούσεις κάτι που σε ενδιαφέρει για δευτερόλεπτα θα σταματήσεις να ντύνεσαι και θα εστιάσεις στην τηλεόραση. Συμπέρασμα; Όταν ενδιαφέρεσαι πολύ, εστιάζεις.
Επειδή ξεφύγαμε όμως, ο λόγος που γράφω αυτό το άρθρο έχει να κάνει με την ουσιαστική ακοή. Αυτή που δεν παρερμηνεύει, δε μεγαλοποιεί και δεν παρεξηγεί. Την ακοή που είναι αφιλτράριστη και αυθεντική. Αυτήν που δε χάνεται στη μετάφραση και δεν απειλείται από την ανασφάλεια!
Μιλάω για την ακοή που όταν λάβει τη φράση “Δεν περνάω καλά” δε θα σκεφτεί “εγώ φταίω, δηλαδή που δεν περνάς καλά;” ή “ποπό, όλο γκρινιάζεις” αλλά θα μείνει στο “δεν περνάει καλά – γιατί; – τι μπορούμε να κάνουμε γι’αυτό;”.
Αυτό που σου λέω, αυτό είναι. Μπορεί αύριο να μην είναι, γιατί μπορεί να αλλάξουν οι συνθήκες ή κι εγώ η ίδια. Όμως, σήμερα, άκουσε τα δικά μου λόγια κι όχι τα λόγια που βάζεις εσύ πάνω από τα δικά μου!
Με συγχωρείς αν δε σ’ ακούω καμιά φορά!
Βοήθησε με να το βελτιώσω, τονίζοντας μου ότι θες να σου δώσω προσοχή. Αν με ενδιαφέρεις θα καταλάβω το λάθος μου και θα το δουλέψω. Αν όχι, θα σε χάσω. Δικό μου λάθος, δική μου ευθύνη.
Αυτό ήταν ένα ακόμα Life Story μου, με πολλές προσωπικές μου σκέψεις και απόψεις. Αν σου άρεσε κάνε μου Like, αν διαφωνείς/θες να αναφέρεις ή να ρωτήσεις κάτι μπορείς να το κάνεις με ένα σχόλιο ακριβώς από κάτω και μην ξεχάσεις να κάνεις subscribe στο blog για να μη χάσεις κάποιο από τα επόμενα άρθρα. Μέχρι την επομένη φορά…
Φιλιά, Νίκη
