Λίγο μετά το Πάσχα “αναγκάστηκα” να περάσω από τη Κοπεγχάγη…
…αρχικός στόχος ήταν η Σκωτία, όμως τ’ αερεπορικά ήταν τόσο άβολα που εν τέλη χρειαζόταν να έχουμε 6 ώρες ανταπόκριση στην Κοπεγχάγη. Έχοντας περάσει αρκετές φορές αναμονή σ’ αεροδρόμια (συνήθως είναι απομακρυσμένα πολύ από το κέντρο μιας πόλης), ενθουσιάστηκα όταν ανακάλυψα ότι με χώριζαν μόλις 15 λεπτά από ένα από το ομορφότερα σημεία, της Κοπεγχάγης.
Κλειδώσαμε τις βαλίτσες μας σε κουτιά στο αεροδρόμιο, πήραμε το μετρό (5€/διαδρομή) και βρεθήκαμε στην περιοχή Nyhavn. Τι συμβαίνει με το λαό αυτής της χώρας; Πόσο όμορφοι άντρες και πόσο εντυπωσιακές γυναίκες; ΣΟΚ! Περπατούσα και χάζευα.
Στο Nyhavn βρήκαμε πολύχρωμα σπίτια σε πλακόστρωτο δρομο, βαρκούλες ξύλινες στο κανάλι, μαγαζιά πλάι στο νερό και κόσμο που απολάμβανε τον ήλιο. Όλα μαζί σύνθεταν μια εικόνα που θύμιζε κάτι από παραλία και νησί.
Μας είχε ξεγελάσει όμως ο ήλιος και δεν υπολογίσαμε σωστά το κρύο, όταν φεύγαμε από το αεροδρόμιο. Φυσούσε έντονα και κρυώναμε (ξυλιάζαμε βασικά), οπότε δε μπορούσαμε να τριγυρίσουμε πολύ ώρα. Καθίσαμε κάπου να φάμε (εννοώ να ζεσταθούμε) κι έπειτα συνεχίσαμε…
…βρισκόμασταν αρκετά κοντά στη θάλασσα και στο σημείο που βρίσκεται η διάσημη Γοργόνα της Κοπεγχάγης. Οπότε αποφασίσαμε να περπατήσουμε ως εκεί. Χαθήκαμε λίγο και για 2η φορά (η πρώτη ήταν στο μετρό), προθυμοποιήθηκε ένας τύπος (άσχημος πολύ και με ταπεινό αυτοκίνητο) να μας δώσει οδηγίες. Πόση ευγένεια!
Μας τράβηξε την προσοχή μια μεγάλη πράσινη έκταση, κατά μήκος της παραλίας, με λοφίσκους και μονοπάτια που έτρεχε κόσμος, οπότε επιλέξαμε να φτάσουμε από κει στη γοργόνα. Πόση ομορφιά, ηρεμία και φροντίδα μέσα στο κέντρο της πόλης; Μπορεί να παγώναμε, όμως απολαμβάναμε 100% την βόλτα μας.
Δυστυχώς όσο πλησιάζαμε τη θάλασσα ο αέρας γινόταν πιο δυνατός και δεν αντέξαμε το κρύο. Αποφασίσαμε να περάσουμε το χρόνο που μας είχε μείνει σε κάποιο μαγαζί και να πιούμε ένα ποτό (για να ζεσταθούμε, όχι τίποτ’ άλλο!).
Όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το αεροδρόμιο, συνηδειτοποιήσαμε πόσο ήσυχα ήταν, όπου πήγαμε. Μ’έναν εκπληκτικό τρόπο στο κέντρο της Κοπεγχάγης είχε μια υπέροχη ησυχία. Ο κόσμος δε φώναζε και τ’αυτοκίνητα όχι μόνο δεν κόρναραν αλλά σχεδόν δεν ακουγόταν.
Δεσμεύομαι να επιστρέψω, με περισσότερο χρόνο στη διάθεση μου ν’αφιερώσω σ’ αυτήν την πόλη! Είναι μία από τις λίγες φορές που ένιωσα ότι ίσως να χαραμίζω τα χρόνια της ζωής μου επιλέγοντας να ζω σ’ένα κράτος που δε φροντίζει τις πόλεις του και το φυσικό του περιβάλλον όπως στην Κοπεγχάγη κι ότι αν κάποια στιγμή κάνω οικογένεια, αυτή είναι μία ιδανική πόλη για να μεγαλώσουν.
Αυτό είναι το mini travel-life story μου! Ελπίζω να σε ταξίδεψα όσο ταξίδεψα εγώ, που τα θυμώμουν για να τα μοιραστώ μαζί σου. Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο, κάνε μου Like κι άσε μου τις σκέψεις και τα σχόλια σου, ακριβώς κάτω από το άρθρο. Μην ξεχάσεις να κάνεις subscribe για να μη χάσεις κάποιο από τα επόμενα άρθρα μου. Μέχρι την επόμενη φορά…
Φιλιά, Νίκη
