Το Life Story μου, σχετικά με την απόρριψη ξεκινάει κάπου στην παιδική μου ηλικία.
Από μικρά κι ανούσια πράγματα, όπως το μην κάνω κάτι σωστά και να με μαλώσουν, έμαθα την απαίσια αίσθηση της απόρριψης.
Κάποια στιγμή, νομίζω στην προεφηβία, πήρα την απόφαση να φροντίζω να μη με απορρίπτουν ποτέ.
Κι εκεί αρχίζει η παράνοια…
Γιατί είναι τόσο σημαντικό το τι θα πουν οι άλλοι;
Γιατί είναι τόσο σημαντικό να αρέσω σε όλους;
Γιατί είναι τόσο σημαντικό να τους ικανοποιώ όλους;
Κι αφού ειναι σημαντικό το τι θα πουν και κάνω ότι καλύτερο μπορώ, γιατί συνεχίζουν να κράζουν;
Κι αφού είναι τόσο σημαντικό να αρέσω σε όλους και κάνω ότι καλυτερο μπορώ για να το πετυχαίνω, γιατί υπάρχουν ακόμα κάποιοι που δε με συμπαθούν;
Κι αφού είναι τόσο σημαντικό να τους ικανοποιω όλους και κάνω ότι περνάει από το χέρι μου, για να χαίρονται όλοι, πώς τα καταφέρνω, πάντα κάποιος να έχει παράπονο;
Κι αν εμένα είναι αυτά τα κίνητρα μου, πώς είναι δυνατόν κάθε φορά που παίρνω μια σημαντική απόφαση για τη ζωή μου, να λαμβάνω άμεση ή έμμεση απόρριψη;
Αυτές ήταν οι κυρίαρχες σκέψεις μου μέχρι τα 24 μου.
Η πιο αστεία εξήγηση που έχω ακούσει, ως τότε, είναι πως φταίει που είμαι ζυγός…
… έχουμε, λέει, ενοχικα σύνδρομα οι ζυγοί και είμαστε Νάρκισσοι, οπότε τη βιώνουμε πιο έντονα την απόρριψη!
Αλήθεια τώρα; Θέλεις να μου πεις ότι οι υπόλοιποι 11 του ζωδιακού κύκλου είναι τόσο γιόλο και τόσο αναίσθητοι; Ή μήπως, ακόμα χειρότερα, θες ν’αποδεχτώ αυτές τις σκέψεις που γυρνάνε στο μυαλό μου και να τις επιτρέψω να με κυριαρχούν για όλη μου τη ζωή, απλά γιατί γεννήθηκα Οκτώβρη;
Πραγματικά αν διαβάζεις αυτό το άρθρο και μπορείς, με το χέρι στην καρδιά, να δηλώσεις ότι δε σε ένοιαζε ποτέ, τι θα πουν οι άλλοι για σένα, θέλω να το μοιραστείς μαζί μας, με ένα σχόλιο στο τέλος του άρθρου!
Αν όμως ανήκεις στο 90% του ανθρώπινου πληθυσμού, που έστω και 1 φορά έχει νοιαστεί για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι, αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε σένα! Συμπάσχω φίλε μου!
Κι εδώ είναι η λύτρωση:
1. Ο,τι μα ό,τι κι αν κάνεις πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα σε σχολιάσει αρνητικά!
Είναι λογικότατο! Είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί, οπότε έχουμε τόσο διαφορετικές απόψεις. Επίσης, δυστυχώς, έχουμε μάθει να κράζουμε, πιο εύκολα, απ’οτι εκφράζουμε το θαυμασμό μας!
2. Όσο κι αν προσπαθήσεις είναι φύση ΑΔΥΝΑΤΟ να είσαι αρεστός σε όλους. Η αισθητική είναι υποκειμενική, όπως κι ο “καλός” χαρακτήρας. Το μόνο που μπορείς να πετύχεις είναι να περάσεις τη ζωή σου δυστυχισμένος, παλεύοντας με κάτι παρανοϊκό. Επίσης, προς ενημέρωση σου, όσο περίεργο κι να σου φαίνεται, όταν πετυχαίνεις να σε αγαπάει μεγάλη μερίδα πληθυσμού, αυτομάτως πετυχαίνεις να είσαι μισητός σε μία άλλη!
3. Είναι απολύτως φυσιολογικό, όταν παλεύεις να τους ικανοποιήσεις όλους, να μην ικανοποιείς αρκετά κανέναν. Ο λόγος; Τα κάνεις όλα μέτρια! Αναγκαστικά διασπάς την ενέργεια και τη συγκέντρωσή σου σε πολλές μεριές. Οπότε τι καλύτερο, από το να είσαι ξεκάθαρος και ειλικρινής, με βάση τις προτεραιότητες σου και ν’ αρχίσεις να λες κάποια ΟΧΙ; Πίστεψε θα είναι όλοι και πρώτα απ’όλα εσύ πιο χαρούμενοι.
Και τελικά γιατί η απόρριψη πονάει τόσο; Γιατί, έστω και στον κύκλο των πολύ δικών μας ανθρώπων, υπάρχει η ανασφάλεια της απόρριψης; Αφού έχουμε ανακαλύψει ότι υπάρχει κι ότι ειναι σκέτο δηλητήριο, γιατί συνεχίζουμε να την αφήνουμε να μας προβληματίζει;
Όλα αυτά τα ερωτήματα θα τ’απαντησουμε σ’ ένα από τα επόμενα άρθρα, γιατί ξέρω ότι το θέμα πονάει κι επηρεάζει όλους τους τομείς της ζωής μας.
Αυτές ήταν οι πρώτες σκέψεις μου και η ιστορία μου σχετικά με την απόρριψη. Αν κέρδισες κάτι απ’αυτό το άρθρο κάνε μου Like κι ασε μου τις δικές σου σκέψεις, ακριβώς από κάτω. Μην ξεχάσεις να κάνεις subscribe στο blog, για να μη χάνεις κανένα από τα επόμενα άρθρα. Μέχρι την επόμενη φορά…
Φιλιά, Νίκη
