Χρόνια Πολλά! Χριστός Ανέστη!
Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε σένα που νήστεψες αυστηρά και την Κυριακή του Πάσχα έφαγες και ήπιες τα πάντα.
Το Life Story μου με τη Σαρακοστή έχει ως εξής:
Θυμάμαι από παιδί να νηστεύω τουλάχιστον 2 εβδομάδες από κρέας και σίγουρα αυστηρά όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα. Θυμάμαι επίσης να περνώ σαν παιδάκι ατελείωτες ώρες μέσα στην εκκλησία από τη Μεγάλη Τρίτη και μετά. Θυμάμαι να περιμένω πως και πως να κοινωνίσω το Σάββατο το πρωί ώστε να μπορέσω να πιω γάλα κι έπειτα να φτάσει η Ανάσταση για να φάω τη μαγειρίτσα. Φυσικά και θυμάμαι να περιμένω με λαιμαργία το φαγητό της Κυριακής!
Μπορώ να αξιολογήσω, σαν ενήλικη πια, την παιδεία και το προγραμματισμό που προσπάθησαν να μου δώσουν οι γονείς μου και εκτιμώ πραγματικά την ειλικρινή τους προσπάθεια να μου δείξουν το “σωστό” για τους ίδιους αλλά και την ελευθερία που μου άφησαν, αν επιθυμώ, να το ακυρώσω.
Δυστυχώς, θυμάμαι και το ταράκουλο που πέρναγε το κορμί μου κάθε Κυριακή και Δευτέρα του Πάσχα, όπως και τις “ώρες” που περνούσα στην τουαλέτα (με το συμπάθειο).
Τα τελευταία 3 χρόνια, συνειδητά, προσπαθώ την Κυριακή του Πάσχα να ελέγξω τη λαιμαργία μου, για να μη δυσκολευτώ τις επόμενες ημέρες να συνέλθω.
Φέτος, όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα συσκέφτηκα πολύ σχετικά με τη νηστεία και το φαγοπότι της επόμενης ημέρας…
Σέβομαι 100% τους ανθρώπους που νηστεύουν, ώστε να βιώσουν την πειθαρχία και την εγκράτεια (παρ’ότι θεωρώ ότι μπορούμε κάτι τέτοιο να το κάνουμε ανά πάσα ώρα το επιθυμήσουμε). Επίσης δίνω συγχαρητήρια στους ανθρώπους που το αντέχουν για 40 ημέρες!
Η απορία μου, όπως πιθανώς υποψιάζεσαι ήδη, αφορά την επόμενη ημέρα. Την ημέρα δηλαδή που λήγει η νηστεία και βουτάμε στα ζώα, σαν ζώα. Την ημέρα που το αλκοόλ ρέει άφθονο, πρώτα στα οικογενειακά τραπέζια κι έπειτα στα μπαρ, και το φαγητό είναι περισσότερο απ’ότι αναλογεί σε κάθε άτομο.
Η απορία μου αφορά το ίδιο το νόημα της νηστείας. 40 ημέρες χτίζουμε για γκρεμίσουμε ισοπεδωτικά σε 1;
Πώς μπορεί μία τέτοια παράδοση να χαίρει σεβασμού από έναν νοήμων άνθρωπο;
Πώς είναι δυνατόν να νηστεύουμε 40 ημέρες για να σφάξουμε εκατοντάδες ζώα σε 1 ημέρα;
Ποιά η λογική του να ρίχνεις όλες αυτές τις τοξίνες σ’έναν οργανισμό που επί 40 ημέρες, έστω και επί μία εβδομάδα, αποτοξίνωσες;
Μπορείς να φανταστείς, έστω για λίγο, τι πάλη δίνει το κορμί σου τις επόμενες ημέρες του Πάσχα για να επιβιώσει απ’αυτό που του κάνεις; Απευθύνομαι σε σένα που είσαι άνω των 30 και παρ’ ότι τα ζόρια ξεκινάνε να σε θερίζουν, εσύ πετάς τριγλυκερίδια κι όπως αλλιώς λέγονται, χωρίς έλεος, στο στομάχι σου.
Γυρνάει λοιπόν στο μυαλό μου, μία βασική σκέψη. Δεν ορίζει η θρησκεία μας, μετά τις 40 ημέρες να πέσουμε με τα μούτρα στην “αμαρτία”. Παρ’όλα αυτά οι ίδιοι άνθρωποι που ακολουθούν κατά γράμμα τη νηστεία είναι οι ίδιοι που ρίχνονται με τα μούτρα στο φαγητό. Μήπως είμαστε ολίγον τι υποκριτές;
Προσπαθώ να εξετάσω τους προβληματισμούς μου από πολλές μεριές. Εξετάζω το πρίσμα της ηθικής, το πρίσμα της υγείας, το πρίσμα της κοινής λογικής και κανένα δε με βοηθάει να εξηγήσω την επόμενη ημέρα.
Πριν βιαστείς να με κρίνεις, αυτό το άρθρο είναι γραμμένο γιατί πιστεύω στο Θεό και γιατί επιλέγω το χριστιανισμό. Απλά δεν καταλαβαίνω ποιός Θεός και ποιά θρησκεία επιτρέπει ένα τέτοιο διονυσιακό πανυγήρι, έπειτα από μία τόσο ευλαβική εγκράτεια.
Αν μπορείς να μου λύσεις τις απορίες μου είμαι ανοιχτή να σε ακούσω. Αν μπόρεσες να προβληματιστείς, έστω και λίγο, θα χαρώ να το μοιραστείς μαζί μου. Αν, ακόμα, νιώθεις με κάποιον τρόπο προσβεβλημένος θα το εκτιμήσω να μου το πεις. Προσωπικά, εύχομαι η Ανάσταση του Κυρίου να φέρει μεγαλύτερη καθαρότητα και διαύγεια στις ψυχές μας, ώστε να μπορέσουμε έστω και λίγο να του μοιάσουμε! Μέχρι την επόμενη φορά…
Φιλιά, Νίκη
